Κήλες Κοιλιακών Τοιχωμάτων

Οι κήλες των κοιλιακών τοιχωμάτων ειναι η προβολή κάποιου ή κάποιων ενδοκοιλιακών οργάνων δια μέσου κάποιου ευένδοτου σημείου των κοιλιακών τοιχωμάτων. Αποτελούν μία από τις πιο συχνές χειρουργικές παθήσεις και μία από τις πιο συχνές αιτίες εισαγωγής σε Χειρουργική κλινική.

Παράγοντες που συμβάλουν στην δημιουργία κηλών ειναι:

  1. Η κακή ποιότητα κολλαγόνου
  2. Η παχυσαρκία
  3. Γενετικοί παράγοντες
  4. Κάπνισμα
  5. Έντονη και παρατεταμένη άσκηση
  6. Προηγούμενα χειρουργεία

Υπάρχουν διάφορα είδη κηλών ανάλογα με την εντόπιση και την αιτιολογία τους. Συχνότερα είδη είναι η βουβωνοκήλη, η ομφαλοκήλη, η επιγαστρική κήλη, η μηροκήλη και η μετεγχειρητική κήλη. Σπανιότερες μορφές κήλης είναι η κήλη του θυρεοειδούς τμήματος, η κήλη του Spiegel, οι παραστομιακές κήλες, οι οσφυικές κήλες κ.λ.π.

Παλαιότερα, η θεραπεία των κηλών συνίστατο στην σύγκλειση του χάσματος με ραφές, κάτι που είχε σαν συνέπεια έντονο μετεγχειρητικό πόνο για τον ασθενή και αρκετά υψηλό ποσοστό υποτροπών. Από την δεκαετία του ’80 και μετά, εισήχθη η χρησιμοποίηση των πλεγμάτων στην αποκατάσταση των κηλών και καθιερώθηκε η “τεχνική χωρίς τάση” ( tension free). Αυτό, επέφερε μία δραστική μείωση στο μετεγχειρητικό πόνο, αλλά και στα ποσοστά υποτροπής. Στις μέρες μας, η τεχνολογική εξέλιξη των πλεγμάτων οδήγησε στην βελτίωσή τους, έτσι ώστε σήμερα να υπάρχουν πολλά είδη πλεγμάτων που μπορούν να χρησιμοποιηθούν ανάλογα με την περίσταση ( ημιαπορροφήσιμα, συνθετικά, με κολλαγόνο, διπλής όψεως, με μεγάλους ή μικρούς πόρους). Η καθήλωση των πλεγμάτων στο κοιλιακό τοίχωμα μπορεί να γίνει με ράμματα, μεταλλικά clips, κόλλα, ενώ σε μερικές περιπτώσεις το πλέγμα δεν καθηλώνεται και συγκρατείται στη θέση του από τους παρακείμενους ιστούς.

Η λαπαροσκοπική χειρουργική έχει τη θέση της και στην θεραπεία των κηλών, με αποτέλεσμα όλες σχεδόν οι κήλες να μπορούν να αντιμετωπιστούν και λαπαροσκοπικά. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα καλύτερα κοσμητικά αποτελέσματα για τον ασθενή, λιγότερος μετεγχειρητικός πόνος και ταχύτερη επάνοδος στις καθημερινές δραστηριότητες.

Γενικά, κάθε ενήλικας ασθενής που μπορεί να λάβει γενική αναισθησία και δεν έχει διαταραχές στην πήξη του αίματος, μπορεί να είναι υποψήφιος για λαπαροσκοπική αποκατάσταση κήλης. Ιδανικοί υποψήφιοι είναι οι ασθενείς με υποτροπή κήλης που υπεβλήθησαν αρχικά σε ανοικτή χειρουργική επέμβαση.

Ειδικά στις βουβωνοκήλες που αποτελούν και την συχνότερη μορφή κήλης, υπάρχουν 2 μορφές λαπαροσκοπικής προσπέλασης:

  1. Διακοιλιακή προπεριτοναϊκή προσπέλαση (TAPP)
  2. Τελείως εξωπεριτοναϊκή προπεριτοναϊκή προσπέλαση (TEP)

Ενδείξεις για λαπαροσκοπική αποκατάσταση βουβωνοκήλης ειναι:

  1. Αμφοτερόπλευρη βουβωνοκήλη
  2. Υποτροπή
  3. Βουβωνοκήλη σε αθλητές ή σε ασθενείς με βαριά χειρωνακτική εργασία
  4. Βουβωνοκήλη σε γυναίκες
General • Surgery •